23. زندگی،انسانیت،هنر،جنگ،مرگ

به نظر من روزی که با تغییر عقیده  و بلوغ عقلی همراه نباشد،نباید جزو عمر حیات و سن محسوب کرد.
حالا سوال شما اینه که این چه ربطی به جنگ و خونریزی داره..
با من و نت‌های ذهنم همراه شید تا به جوابتون برسید
تا چند روز قبل و حتی ساعت های پیش از نوشتن این متن به جناح گیری علیه شوروی و حمایت از آلمان نازی با رهبری هیتلر میپرداختم و حتی به این فکر میکردم که اگه آلمان در جنگ استالینگراد شکست نمیخورد و شوروی فتح میشد چه اتفاقاتی برای جامعه جهانی می افتاد و هیچ وقت جنایات شوروی که بیش از حد و اندازه بود و پس از فتح برلین به اوج خود رسید (مثل تجاوز به 100 ها هزار به دختر،زن و بیوه برلینی که منجر به خودکشی اکثر آن ها شد)اتفاق نمیفتاد و....
ولی در حال حاضر از جناح گیری به سمت این دو کشور خائن به جامعه بشری و حتی مردم خود بیزارم و فقط به لذت جهان بدون جنگ فکرمیکنم که خود بنده تا الان قدرش را نمیدانستم.
این تغییر تفکر حاصل فکر خود نبود بلکه حاصل  تماشای 2 ساعته فیلمی بود نه برای نشان دادن عظمت یک کشور یا لشکر بلکه برای نشان دادن مصیبت ها و اندوه های جنگ..
این دفعه جنگ را از دیدگاه یک پیانیست یهودی نگاه میکنیم...پیانیستی که نه خود را قوم برتر میداند و نه هیچ غروری دارد.. او خود را وقف پیانو و زندگی ساده اش کرده است.
زندگیش سرشار از آرامش بود ولی با ظهور جنگ و اشغال ورشو این آرامش از او گرفته شد.. این آغاز ماجرا بود و سخت گیری ها بر علیه یهودی ها روز به روز بیش تر میشد...
منزلگاه آن ها را عوض کرده،به آن ها ظلم گفته و...
پیانیست برای درآوردن خرج غذای روزانه خود و خانواده در یک رستوران پیانو میزد...
روزی از روزها المان ها یهودیان ساکن ورشو را جمع کرده تا به اردوگاه های مرگ یا کار اجباری بفرستند..
خانواده این پیانیست نیز جزو انها بوده ولی وقتی که همه برای سوار شدن در قطار آماده می شدند، یکی از یهودیان عضو ارتش آلمان او را کنار زده و از جمع بقیه جدا میکند و به او میگوید که جانش را نجات داده است.. بعد از این اتفاق او در جمع افرادی دیگر مشغول کار برای آلمانی هاست؛تا اینکه یک روز هنگامی که در حال کار است،یک دختر نوازنده که قبل از این اتفاق ها او را میشناخته را میبیند..روزها سپری میشوند تا اینکه این پیانیست از کار خسته و از یکی از دوستانش که اجازه رفت و آمد به شهر را دارد،میخواهد که نزد آن دختر برود و کمک بخواهد... او نیز قبول میکند و بعد از مدتی او به یک زندان خانگی(او به دلیل یهودی بودن نمیتوانست در داخل شهر مرور داشته باشد)توسط خود تبعید شد که البته از زیر سلطه بودن نازی ها خیلی بهتر است...روزها میگذرد و میگذرد تا این زندان خانگی توسط نازی ها کشف میشود و او ناگزیر به فرار میشود و فرار و فرار و بی غذایی تا زمانی که او در یک خانه خرابه سکونت پیدا کرده بود و توسط یک افسر نازی پیدا شد.... نازی از او پرسید که چکاره است و اینجا چه میکند؟؟ او نیز در پاسخ گفت که من پیانیستم و افسر از او خواست که قطعه ای با پیانویی که دارد بنوازد...دست های ضعیف و ناتوان حاصل از گرسنگی در پیانیست موج میزد ولی عشق و علاقه فراوان او به پیانو باعث قدرت در انگشت های دست و پیانو زدن شد...افسر نازی نیز که تنها شخصی در فیلم از سوی نازیها بود که بوی انسانیت از او به مشام میرسید از ان روز تا روزی که روس ها ورشو را گرفتند برای او غذا می آورد.. حتی کت خود را به او داد....پیانیست بعد از چندین سال زجر و آزار بالاخره به روزهای اولیه زندگی خود بازگشت البته بدون خانواده که رنجی بزرگ است...
در مورد آن افسر که اسمش هوزنفلد بود هم این که او توسط ارتش شوروی اسیر شد و سرانجام پس از چند سال از جنگ درگذشت ..او مرد ولی اخلاقیت را نباخت و همیشه نام خود را در تاریخ انسانیت باقی گذاشت...
فیلم مورد نظر نامش پیانیست بود و خاطرش ماندگار در ذهنم.
فیلمی که سختی و مصائب زندگی در هنگام جنگ را نشان داد..نشان داد جنگ چقدر خانمان سوز است برای مردم عادی که همیشه بیشترین صدمه را میبیند و  هزاران نکته ریز و درشت که این جا برای بیان کردنشان مناسب نیست.‌.
تا زمانی دیگه و مطلبی دیگر از افکارم خداحافظ..
به امید کاشت نهال تغییرات مثبت در زندگی و افکارتان

اینم ی موسیقی متن زیبا از فیلم پیانیست..دریافت