۱۷.سوز

شد غصه غذام

تو این توهم با شکوه به اسم دنیا مخدر هواست

احمق منم که فکر می کنم هنوز

مسکن دواست نه فقط سرم می کنه

از هر چیزی که به چشم می خوره

لعنتی حالم بهم می خوره

در نیمه بازه من نیمه جون همین چند دقه قبل

یه نسیمی از بالا منو به سمت خودش می کشوند

قدم به قدم میرسم به مار پیج پله ها

تو فکر یه سقوط تو فکر یه انتقام